Van iets dat bestaat kan de oorzaak nooit Godꜛ zijn. God is transcendent, terwijl oorzaak en gevolg begrippen op ons niveau zijn.
Antwoord:
In stricte zin is dat waar. We zullen nooit, zeg, een mechanische wet vinden voor het bewegen van een biljartbal waar een transcendente geest als oorzaak in optreedt. De begrippen „oorzaak” en „gevolg” worden hier dan ook in analoge zin gebruikt — de zin waarin het duidelijk is dat ik de oorzaak van (een bepaalde door mij gewenste gebeurtenis in) mijn dagdroom ben.
Het is een algemeen erkend ervaringsfeit dat we enkel onze eigen gedachten kunnen kennen, niet die van anderen. Als God de wereld denkt bestaat de wereld uit Gods gedachten, en kunnen wij die wereld derhalve niet ervaren.
Antwoord:
Het is algemeen erkend dat op ons niveau niemand de gedachten van een ander op datzelfde niveau kan kennen. Op andere niveaus kan dat heel anders zijn — ik kan een wereld denken waarin mensen elkaars gedachten kunnen ervaren, en er zijn boeken en films die zulke werelden beschrijven.
Relevant hier is het ervaringsfeit dat mensen in droomwerelden normaliter hun wereld, dus de gedachten van de dromer, juist wel ervaren. De verwachting zal dus zijn dat wij ook onze wereld, Gods gedachten, zullen kunnen ervaren — en ook dat komt overeen met onze ervaring, en staaft zo de hypothese van een transcendente geest.