Drogredenen rond definities

((Te doen.))

No true Scotsman.
De herdefinitie.
Door een begrip anders te definiëren kan een discussie gefrustreerd worden — zeker als analoge grondbegrippen als waarheid, zedelijk goed, of leven zo herbetekend worden.
Het geven van een eenzinnige definitie van een analoog begrip.
Als ontdekt zou worden dat genot altijd samengaat met activiteit van het genotscentrum in de hersenen, en dat zulke activiteit nooit optreedt zonder dat genot ervaren wordt, kan men verleid worden genot te definiëren als activiteit van het genotscentrum. Dit is echter onjuist: als genot zo gedefinieerd zou zijn zou nooit ontdekt kunnen worden dat genot en die activiteit samengaan — dat zou dan tautologisch waar zijn. Door „genot” zo te herdefiniëren wordt het onmogelijk nog over waar genot te spreken, bij voorbeeld over de vraag waardoor die activiteit ons genot brengt. Dit is een vorm van de drogreden der herdefinitie.
De drogreden der definieerbaarheid.
Dit behelst het eisen dat analoge begrippen gedefinieerd worden — en het daarmee onmogelijk maken wezenlijk nieuwe begrippen in te voeren. ((„Leven” (bewustzijn, zede, waarheid, ‥) definiëren in termen die niet al leven (en zo voort) veronderstellen is onmogelijk, en daaruit kan middels deze drogreden worden afgeleid dat leven niet bestaat.
Een klassiek voorbeeld is de blinde die een definitie van „zien” eist, en, als die niet gegeven blijkt te kunnen worden, weigert te geloven dat zicht bestaat. We kunnen de fysieke processen die aan zicht ten grondslag liggen beschrijven, maar het zien zelf niet, omdat dat als alle qualia analoog is.
((Te doen: die procesbeschrijving heeft niets met de betekenis van „zicht” te maken. Het zou kunnen zijn dat we ons volkomen vergissen betreffende te natuurkunde en fysiologie van het zien, maar dat zou de betekenis van het begrip „zicht” niet het minst veranderen.))