Kosmische inflatieꜛ
((Te doen.))
Inflatie verklaart een aantal zaken: de aard van de „Bang”, de expansie en de homogeneïteit daarvan, de waarde van de kosmische dichtheidꜛ (Ω=1), de vlakheid van ons heelal, de lage aanvangsentropieꜛ (en daardoor de tijdspijlꜛ), de bijna-homogeneïteitꜛ van de massaverdeling: zowel het homogene als de kleine afwijkingen (het zogeheten horizonprobleemꜛ), de cosmic tiltꜛ (net onder de 1, want het heelal moet langzaam minder dicht worden om inflatie te kunnen stoppen), seed clusteringꜛ (quantumverstoringen die tot galactisch of groter niveau zijn opgeblazen), ‥ Het voorspelt gravitatiegolven, die ook werkelijk gevonden zijn.
Alan Guthꜛ bewees in zijn artikel Eternal inflation and its implicationsꜛ dat inflatie wel een hoogstwaarschijnlijk oneindige toekomstꜛ, maar geen oneindig verledenꜛ heeft.
Anna Ijjasꜛ, Paul Joseph Steinhardtꜛ en Abraham Loebꜛ toonden in Inflationary Paradigm in trouble after Planck 2013ꜛ aan en bevestigden in Inflationary Schismꜛ dat de eenvoudigste inflatiemodellen niet de werkelijkheid beschreven, en dat modellen die wel mogelijk waren exponentieel meer en fijner afgestelde beginvoorwaarden vereisten — the revenge of fine-tuning.
Kohliꜛ en Haslamꜛ toonden aan dat de standaardversie van eeuwige inflatie wiskundig onmogelijk is: oplossingen van Einsteins veldvergelijkingen divergeren in eindige tijd.
Inflatie lijdt ook aan het maatprobleemꜛ: er is geen redelijke manier te voorspellen wat een willekeurige waarnemer zou moeten zien. Er zijn oneindig veel waarnemermomentenꜛ, zodat waarschijnlijkheden altijd infinitesimale fracties van oneindig — oneindig gedeeld door oneindig — zijn. Natuurlijkschijnende limieten leveren absurditeiten op als een heet heelal, een overmaat aan zwarte gaten, Bolzmannbreinen — en daarmee vallen ook die oorspronkelijke verklaringen weg: als we inflatie serieus nemen voorspelt het helemaal geen vlak heelal, lage entropie, homogene massaverdeling, of noem maar op. Dit is een soort van natuurkundig fataal argument.