Absolutisme

Absolutisme of zelfstandigheid is de leer dat zaken een werkelijkheid hebben die het individu overstijgt.

Het is mogelijk relativist te zijn op één, en absolutist op een ander gebied: „Alles wat je toevallig mooi vindt is ook mooi voor jou, maar niet is alles wat je toevallig moreel vindt ook moreel voor jou” — estethisch relativisme met ethisch absolutisme.

De term realisme zonder qualificatie is vrij zinloos, want het zegt dat men gelooft in de realiteit van wat werkelijk is — in de praktijk betekent dat hooguit dat die ander echt vindt wat ik ook echt vind, en „ik ben een realist” is nagenoeg tautologisch. Met qualificatie is de term wel heel zinvol: een ethisch realist gelooft in een werkelijke, onafhankelijke ethiek; een Platonisch realist gelooft in de werkelijkheid van Platonische ideeën, en zo voort.

((Toevoegen:

Orde: de aard van natuurwetten.

Absolutisme
Immanente wet: de aard van de dingen maakt dat ze zich gedragen zoals ze zich gedragen.
Opgelegde wet: een externe macht stuurt de dingen. (Transcendent aan de bestuurde dingen, maar niet noodzakelijk aan de wereld als geheel.)
Relativisme
Positivisme: wetten beschrijven slechts wat waargenomen is, en hebben strict genomen geen voorspellende kracht.
Conventionalisme: met onze wetten leggen wij structuur op aan de wereld; wij hebben vrijheid in het kiezen van die wetten.

))

Tegenwerping (Absoluut een vaag begrip):
Maar absoluut of objectief is een vaag begrip. Enige mogelijke betekenissen:
  • Men is het er in feite over eens.
  • Men zou het er over eens moeten zijn.
  • Alle mogelijke rationele wezens zouden het er over eens moeten zijn.
  • Het heeft status van wet over mensen.
  • Het zou status van wet hebben over ieder mogelijk rationeel wezen.
  • Het zou zelfs in een levenloos universum bestaan.
  • Het heeft een metafysische status.
Antwoord:
((Te doen. De eerste optie is intersubjectiviteit; de opties met „moeten” zijn circulair als het om zede gaat (en rede reduceert tot zede); de overige vier vallen in laatste instantie samen.))

Hoe weten wij dat we de juiste bron, de juiste maatstaf, hebben? Hoe kan een ethisch maximeerder een ethisch maximaliseerder overtuigen (of omgekeerd)?