Niet productie, maar consumptie moet worden belast. Geen loon- of inkomstenbelasting, maar BTW als voorheffing.
Ieder wordt automatisch aangeslagen alsof hij zijn gehele vermogen geconsumeerd heeft; vermogen dat aanwijsbaar nog in Nederland (of Europa) bestaat wordt niet belast. Zo komt de bewijsplicht juist te liggen, en is zwart geld geen probleem meer.
Bij een overboeking wordt standaard ca.50% BTW ingehouden. Blijkt dat onterecht dan wordt dat bij de aangifte rechtgezet, want het betreft een voorheffing. Winkeliers hoeven niet moeilijk te doen met BTW, dat doet de bank.
Bij betalen met een pas wordt de voorheffing automatisch bijgehouden.
Bij contante betaling geldt een bonnetje (waarop niet te zien is wanneer waar wat gekocht is) als bewijsstuk.
Op verzoek is het mogelijk „exclusief” te betalen — het is immers slechts een voorheffing.
Dit is een recht dat de meesten hebben, en de betaalkaart toont dit.
Een enkeling met een slechte krediethistorie heeft dit recht verspeeld.
Voor buitenlanders is dat de normale betalingswijze: een buitenlands paspoort biedt dit recht.
Het BTW-tarief is 50% plus de voorspelde economische groei (plus de correctie op de vorige periode). Zo wordt anticyclisch gestuurd.
Giften zijn belastingvrije consumpties: de BTW wordt niet ingehouden, maar wel opgeteld bij de voorheffing.
Vermogen wordt geacht meer vermogen te genereren volgens een fictie (bijvoorbeeld 4% per jaar). In de mate dat het dat niet doet is er sprake van (fictieve) consumptie.
De burger heeft een eigen (eventueel negatieve) vermogenswaarde.
Zijn consumptiebehoefte (levensonderhoud) telt als negatief vermogen.
Zijn productievermogen telt als positief vermogen.
Hij wordt geacht een bepaald vermogen per jaar te genereren. In de mate dat hij dat niet doet wordt dit gezien als consumptie.
De vermogenswaarde van de burger wordt politiek bepaald afhankelijk van de leeftijd, en vervolgens aangepast bij ziekte, arbeidsongeschikheid, zwangerschap, enz.
Studie op rijkskosten verhoogt te vermogenswaarde.
De negatieve vermogenswaarde van kinderen vervangt kinderbijslag of -aftrek, die van ouderen de AOW, en zo voort.
Charitatief werk is het schenken van verdiencapaciteit. Als dit „op niveau” gebeurt leidt dat dus tot belastingvrijdom.
Een eigen huis dekt de behoefte aan woningconsumptie (huur). Daarmee geldt een zeer groot eigen huis als consumptie, een zeer klein als productie.
Een uitgave kan naar keuze als investering worden opgegeven. Dan wordt zij niet belast, maar de vermogenswaarde van de burger wordt met dat bedrag verhoogd. Zo kan een studie worden betaald. Naderhand kan dan alsnog worden afgeschreven. ((De waarde van die investering dient te worden opgegeven, en is bij oudere mensen minder. Anders zou dit bij zeer oude mensen zonder vermogen tot misbruik kunnen leiden: alle uitgaven als investeringen opgeven ‥))
Omgekeerd kan een burger consumptie veinzen om te voorkomen dat het jaar daarna de inkomsten hoger worden geschat; dit is voordelig als hij verwacht een hoger rendement dan het fictieve te behalen. Met reële rentewaarden zou het geen verschil mogen maken: de gederfde belasting over wat de burger zo aan extra inkomsten heeft is dan gelijk aan de rente over de (immers eerder ontvangen) belasting.
Idee: de burger wordt extra beloond voor het bezitten van vermogen (in bedrag × duur), zoals nu met pensioenen en dergelijke geldt.
De consumptiebehoefte leidt tot een de facto basisloon, dat aan de specifieke situatie aangepast is.
Het basisloon wordt (deels) ingehouden als aanvulling op de BTW-voorheffing, ter dekking van uitgaven gedaan in contanten of in het buitenland. Met bonnetjes kan getoond worden dat die inhouding onnodig is, maar bij de aangifte wordt alles vanzelf rechtgetrokken: hetzij de burger toont aan dat hij het vermogen nog bezit, hetzij het geconsumeerde bedrag is gelijk aan het eerdere vermogen plus de inkomsten.
Dit systeem werkt voor allerlei sturingsvormen, door andere waarden in te voeren.
Milieuwaarde kan worden vernietigd door milieuschade (ontbossing, vervuiling, ‥) en gecreëerd door onder meer recycling. Standaard wordt belasting ingehouden bij potentieel milieuschadelijke acties (transport, aankoop van producten, ‥). Wie kan bewijzen dat de milieuwaarde nog bestaat krijgt die belasting terug.
Energiegebruik kan worden belast volgens hetzelfde principe: de balans van energieaan- en -verkoop benevens de verandering in energiebezit (voor wie veel opslaat, vooral bedrijven) bepaalt de uiteindelijke belasting, maar bij aankoop is er een voorheffing.
Andere
Wellicht is het mogelijk dit systeem uit te breiden naar waarden als gezondheidꜛ, leefbaarheidꜛ van de omgeving, en zo voort.