Subjectieve ethiek?

Tegenwerping (Subjectiefꜛ):

Er bestaan geen absolute morele waarden. Hooguit bestaat er een subjectieve ethiekꜛ, maar wij mogen anderen onze ethische overtuigingen niet opleggen.

Antwoord:

Volgens wiens ethiek mogen wij dat niet?

Er bestaat inderdaad een subjectieve ethiek, bestaande uit regels die men zichzelf oplegt. Mensen interageren echter, en zitten elkaar daarbij dwars ((zie momenteel vrijheidsethiek voor nadere uitleg)). Dit vereist commensurabiliteit van zedelijke waarden, om te kunnen beslissen of ik door jouw tuin mag rennen om mijn kind van de verdrinkingsdood te redden, of jouw kind mag slachten om mijn honger te stillen.

Ethiek mag niet zwijgen als het om intermenselijke interactie gaat, en een subjectieve ethiek kan juist dan niet spreken — en dat „mogen” is hier: per definitie van ethiek. (Maar ja, wie durft absoluut te stellen dat termen enkel zo gebruikt mogen worden dat ze aan hun definities voldoen? Humpty-Dumpty wist al dat subjectieve ethiek reduceert tot de vraag wie machtiger is.)

Subjectieve zedeleer komt terug in het immanentisme (Ethiek uit de mens) en het transcendentisme (Is een door God vrij gekozen ethiek niet subjectief?).