Kan de transcendente geest een persoon zijn?

Veel tegenwerpingen berusten op een verkeer begrip van de technische term „goddelijke persoon”.

((De ontwikkeling vanuit per-sona enerzijds via de betekenis „personnage” naar persoon, en anderzijds door de adoptie door Tertullianus tot het theologische Persona uitleggen.))

Dit berust weer op het al eerder aangegeven misverstand van Gods onveranderlijkheid.
Tegenwerping (Onveranderlijkheid weerlegt persoonlijkheid):
Persoon zijn houdt in bepaalde betrekkingen tot de wereld te hebben, en acties uit te voeren. Een onveranderlijk wezen doet dat niet, en is dus geen persoon.
Antwoord:
Hier speelt zowel het misbegrip van de term „onveranderlijk” als een conflatie van het theologische begrip „persona” met het slechts zijdelings verwante sociologische begrip „persoon”.
Tegenwerping (Transcendentie fnuikt persoonlijkheid):
Persoon zijn vergt handelen in ruimtetijd, maar een transcendent wezen bestaat niet binnen de ruimtetijd.
Antwoord:
((Te doen.))
Tegenwerping (Immaterialiteit fnuikt persoonlijkheid):
Persoon zijn vergt materieel handelen.
Antwoord:
((Te doen.))
Tegenwerping (Alomtegenwoordigheid fnuikt persoonlijkheid):
Alomtegenwoordigheid is bijna abstractheid: krachtvelden kunnen alomtegenwoordig zijn; personen niet.
Antwoord:
((Te doen.))