Het niet genoemde graf

Nu zien wij iets bijzonders in de hele pinkstergeschiedenis: het graf van Jozef van Arimathea, waar Jezus in begraven was geweest, komt nergens ter sprake — een graf op korte wandelafstand van de stad, te bezoeken voor wie maar wilde. Dit leidt tot de volgende conclusies.

Ten eerste: de priesters konden niet naar het graf verwijzen om de boodschap van Petrus te weerleggen. Als daar, of elders in de buurt, een rottend lichaam van Jezus had gelegen, of als ze maar een vergelijkbaar lijk hadden kunnen opvoeren als het lichaam van Jezus, hadden ze de nieuwe secte in de kiem kunnen smoren. Hetzelfde geldt voor mensen die zouden hebben willen getuigen dat zij het lijk hadden weggenomen of zien wegnemen.

Ten tweede: de toehoorders, meer dan bereid de draak te steken met de apostelen als die in allerlei vreemde talen spreken, hebben geen moment twijfel aan de door Petrus verkondigde opstanding. Dit is blijkbaar geen nieuws voor hen. Ook later in de geschiedenis van de vroege kerk is er niet de minste aanwijzing dat mensen vrome bezoeken aan het graf afleggen — het „Hij is hier niet” staat buiten kijf.

Beide feiten wijzen erop dat het graf niet alleen leeg was, maar onweerlegbaar leeg, en dat dit algemeen bekend was. Er zijn enige andere aanwijzingen in deze richting.

Het verslag omtrent de Emmaüsgangers: volgens Lukas 24:18-24 sprak ook na de opstanding nog steeds de gehele stad over de terechtstelling van Jezus, en wellicht ook over de opstanding (de tekst is hier dubbelzinnig). In ieder geval zal bij zo'n massale belangstelling het opstandingsverhaal, eenmaal uitgelekt, zeker de ronde in de gehele stad gedaan hebben: duizenden zullen het graf bezocht hebben, en tienduizenden nagedacht hebben over mogelijke oplossingen van het raadsel.

Volgens Mattheüs 28:15 was het verhaal dat de discipelen het lichaam gestolen hadden algemeen verbreid. Kennis van dit verhaal impliceert kennis dat het graf leeg is.

Volgens Lukas 24:53 loofden de discipelen na de opstanding voortdurend God in de tempel. Welnu, een dergelijk loven gebeurde hardop, en moet dus gehoord zijn door de talloze andere bezoekers. Dit moet onvermijdelijk tot vragen en nieuwsgierigheid — en vervolgens onderzoek — geleid hebben.

Dezelfde mensen die toen het proces en de kruisiging meemaakten, die vervolgens nagedacht hebben over het raadsel van het lege graf, diezelfde mensen vormen nu het gehoor van Petrus.