Immanente verdubbeling

Immanentie lijdt aan een verdubbeling van problemen. Enerzijds bestaan voor lagere geesten en hun werelden dezelfde problemen en oplossingen als bij de transcendente en solipsistische optie, maar daarnaast vergen alle problemen nog eens een geheel andere oplossing voor onze geest en onze werkelijkheid, omdat immanente wereldbeelden volhouden dat die van geheel andere aard zijn dan de andere.

Immanentie is als een centaur: op het eerste gezicht lijkt het heel goed mogelijk, maar bij dieper doordenken doen zich allerlei vragen voor: heeft hij zowel een mensenlever als een paardenlever? Hoe komt de lucht in zijn paardenlongen? Loost zijn menselijke endeldarm in de slokdarm van het paard? Waarin leegt zich zijn mensenblaas? En heeft een centaurfoetus twee navelstrengen? Een zelfde soort nodeloze en monstrueuze verdubbeling maakt immanentie tot leuk verzonnen maar in werkelijkheid onwaarschijnlijk fabeldier.

Waar komen natuurwetten vandaan? Morele wetten? Tijd, ruimte en energie? Identiteit? Op veel van deze vragen worden antwoorden gezocht en voorgesteld, maar het zijn telkens antwoorden die compleet verschillend zijn van die op analoge vragen voor lagere werelden.

((Te doen.))

Toevoegen: doelgerichtheid. Mechanische systemen kunnen een doeldrang vertonen door terugkoppeling, maar blijven zuiver causaal reageren: de thermostaat slaat aan doordat het bimetaaltje ongelijkmatig krimpt, niet opdat de temperatuur gelijkblijve. Ik heb daarentegen die thermostaat geïnstalleerd en ingesteld opdat de temperatuur in huis aangenaam zij.

Verdubbelingen strijden met Ockhams scheermes.