Roger Penroseꜛ ziet bewustzijn als corresponderend met onberekenbaarheidꜛ en incompleetheidꜛ in de wiskunde. De natuur gehoorzaamt aan de wiskunde, maar de wiskunde heeft een oneindige rijkdom. Bewustzijn zou daar ontstaan waar die rijkdom zich natuurkundig uit. Daarom kan een deterministische computer nooit bewustzijn hebben, net zoals hij nooit de waarheid van Gödelstellingen kan inzien— wat wij wel kunnen.
Zowel klassieke natuurkunde als quantentheorie zijn berekenbaar, maar de twee gaan niet samen. Een derde model, waarin dan die onberekenbare delen zouden voorkomen, is nodig om de gehele werkelijkheid te beschrijven — een model dat beschrijft hoe quantumgebeurtenissen zich manifesteren op macroschaal. Hersenen zijn apparaten waarin quantumgebeurtenissen plaatsvinden die vervolgens effecten op macroschaal hebben, en zijn dus slechts met dat derde model te beschrijven.
Antwoord:
Het kan zeker waar zijn dat dat derde model nodig is, en dat die onberekenbaarheid daarin optreedt, en dat dat onze creativiteit kan verklaren — maar waar is het bewustzijn in dat alles? Als het verklarend zou zijn zou het een vorm vanpanpsychisme impliceren.
Dit lijkt eerder een model om wilsvrijheid te verklaren.