De transcendente drogredenꜛ
De transcendente drogreden bestaat in het gebruiken van een eigenschap in een poging het niet bestaan van die eigenschap aan te tonen. Wie argumenteert dat rede niet bestaat, of iemand poogt te overtuigen van de onmogelijkheid van communicatie pleegt een transcendente drogreden. Andere voorbeelden: argumenteren dat er geen tijd bestaat, dat de luisteraar niet bestaat. De transcendente drogreden overlapt de performatieve tegenspraak.
((Te doen.))
Het bijzondere van deze drogreden is dat ze in bepaalde gevallen ostentatief precies het omgekeerde bewijst van wat ze poogt te bewijzen, bijvoorbeeld dat de tijd wel bestaat. Soms is er geen drogreden: wie beredeneert dat zijn rede onbetrouwbaar is verliest — voorgoed! — alle terecht vertrouwen in zijn rede — een zogeheten fatale redenering.
Zie ook de restrictieparadox.